شهید احمد رضوانی زاده - وصیت نامه - این زندگی چند روزه را بر زندگی ابدی ترجیح ندهید. ,

متن وصیت نامه شهید احمد رضوانی زاده که پیش از عملیات و چند روز قبل از شهادت توسط ایشان ضبط شده است.

بسم الله الرحمن الرحیم.

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ.

با درود، نثار ارواح پاک شهدا و با درود به امام امت و امت شهید پرور و با درود به تمامی رزمندگان و یاوران طریق امام.

لحظاتی این نوار را تهیه کرده ام که ساعاتی بیش به عملیات نمانده و شاید بهترین لحظه ای از عمرم باشد که بایستی تکلیف خود را با خدایم، با جامعه ام و با خانواده ام و با دنیایی که در آن همچون مرغ پر و بال بسته و غمگین که همچنان نظاره گر درب قفس است که کی لحظه موعود فرا رسد و پر بگشاید و آن قدر بالا رود تا آفتاب و تشنگی به راه، او را بسوزاند منتظر هستم و لحظه شماری می‌کنم. پیام خون شهیدان را در این لحظات سر خواهم داد و امیدوارم که بتوانم بر این گفته پایدار بمانم :

اشهد ان لا اله الا الله ...

اشهد ان محمد رسول الله ..

و اشهد ان علی ولی الله ..

شهادت می‌دهم که جز خدای یکتا خدایی نیست.

شهادت می‌دهم که محمد صلی الله علیه وآله و سلم فرستاده خداست.

شهادت می‌دهم که علی ولی خداست و امام اول و بر حق ماست.

من چیزی ندارم که برای شما بگویم، این را از شهدا آموخته ام، از معلولین آموخته ام، از اسرا آموخته ام از شهدا آموخته ام.

شهدا کاری کردند که جای هیچ عذر و بهانه ای برای هیچ کس ازما نگذاشتند.

شهدا جای هیچ عذر و بهانه ای برای من نگذاشتند.

اگر سوال می‌شد مگر تنها فرزند خانواده و سرپرست خانواده نیستی ؟ می‌گفتم آری، اما برادری دارم.

اگر می‌گفتند تو برادر کوچک داری ؟ می‌گفتم آری، اما مادری دارم.

اما بسوزم برای آن شهدایی که نه مادر داشتند و نه پدر داشتند و نه برادری داشتند.، در میان آن همه فشارها تنها به خاطر اسلام، تنها به خاطر قرآن، تنها به خاطر پیاده شدن احکام الهی، تنها برای نجات محرومان و مستضعفان و نجات آنها از بند های اسارت و بردگی، تنها برای تکامل انسانیت انسان و معراج انسانی جان خود را تسلیم نمودند.

اما به شما دوستانم و برادرانم تذکری دیگر دارم 

أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ

آیا وقت آن نرسیده که قلب های خود را خاشع کنید با یاد خدا ؟

آیا هنوز وقت آن نرسیده از لاکی که برای خود بوجود آورده ایم و افساری که برای خود تنیده ایم و قفس و زندانی که برای خود ساخته ایم خود را رها سازیم ؟ !

تا کی می‌خواهیم در این زندان منیّت و مادیّت باشیم و سرانجام بپوسیم.

نمیشود گفت من خدایی شدم اما خون دل نخورد و زجر نکشید.

نمی شود گفت من مسلمانم شیعه ام اما روی زمین بی تفاوت و بی خیال عبور کرد.

مسلمان یعنی زجر کش، یعنی خون دل خور یعنی فنا شدن در اسلام یعنی فنا شدن در قرآن، یعنی فنا شدن در خدا.

همه چیز خود را برای نجات اسلام، از جان که سهل است از آبرو هم باید گذشت.

زمانی هست دفاع از اسلام، دفاع از قرآن به ظاهر به آبروی انسان ضربه میزند، باید دفاع کرد، باید در همه طعنه ها و غوغاها و طرق کشیدن ها، ایستاد و مقاومت کرد.

خدایا تو را به حضرتت امام ما را به اهداف عالیه اش که نجات قرآن، نجات اسلام است موفق کن.

دوستانم، عزیزانم امام را تنها نگذارید این پیام همه شهداست.

این زندگی چند روزه را بر زندگی ابدی ترجیح ندهید.

خیلی می‌خواهد انسان کوتاه فکر باشد که به این زندگی شصت ساله یا صد ساله دل ببندد و برای همیشه خود را به سقوط بکشاند.

آیا وقت آن نرسیده که قلب های خود را با نور اسلام روشنی بخشید؟

آیا هنوز وقت آن نرسیده که قلب های خود را با آب توبه بشویید ؟

آیا هنوز وقت آن نرسیده که بدون هیچ چشم داشتی برای اسلام ومسلمین خدمت کنید؟

پس بیاییم از خدا معذرت بخواهیم، بخاطر آن همه خدمت های ناخالصانه ای و ریاکارانه ای که شاید داشته ایم.

ای انسان ها شما ماموریت دارید، شما از طرف خدا در روی زمین فرستاده شُدید برای انجام ماموریت.

جان شما کالای همراه ماموریت شماست، در این ماموریت، مفت این جان را از دست ندهید و همیشه در حال انتظار به سر ببرید همچنان که مولا امام علی امیرالمومنین فرمودند که :

«اگر نبود عشق به شهادت هرگز حاضر نبودم یک لحظه روی زمین باشم.»

و اما ای خانواده عزیزم !

از همه شما معذرت می‌خواهم شرمنده ام از حقی که بر گردنم دارید، از مادرم گرفته تا آخرین فرزند خانواده ام بر من حلال کنید.

شما باید شرمنده باشید جلو دیگر خانواده های شهدایی که فرزند مفقود دارند، فرزند اسیر دارند دو شهید در یک خانواده شان دارند.

ای خانواده عزیزم شما همچنان محکم و صبور باشید.

مادرم تو برای خانواده ما واقعا زینب وار زجر کشیدی تنها چشم داشتت خدا باشد، تنها امیدت خدا باشد.

مبادا، مبادا فکر کنید که کاری انجام داده اید، نه !

نه من آخرین شهیدم نه هم اولین شهید، این کاروان همچنان ادامه خواهد داشت تا ظهور حضرت مهدی و بعد از آن تا قیامت.

و هرگز این سیل خروشان خشک نخواهد شد.

مادر عزیزم باز ازت ملتمسانه می‌خواهم در مرگ من و شهادت من محکم باشی، سر بلند و سر افراز باشی امیدوارم که هر چه زودتر راه کربلا باز کنیم و به آن آرزوی همیشگی که تو ای مادرعزیزم داشتی برسی.

بیست و یک دوازده شصت وسه.

پیوند ها :

وصیت نامه صوتی با صدای شهید

خاطراتی از شهید رضوانی زاده

فرازی از وصیت نامه شهید حسین خرازی