شهید سید مرتضی دادگر - شهیدی که قرض مرا ادا کرد. ,

سید منصور حسینی عضو گروه تفحص شهدا ست . او در مراسم تشییع پیکر یکی از شهدای تفحص شده به مازندران آمد و در مراسم تشییع شهید ، خاطراتی را گفت که برای مردم عادی بسیار عجیب بود ، اما برای آنان که با شهدا آشنا بودمد تعجبی نداشت . او گفت : 

ما برای تفحص به خوزستان آمدیم و با همسرم در همان مناطق مرزی زندگی می کردیم . از تهران برایمان مهمان آمد ، برادر عیالم نیز از بوشهر آمد ، این ها از واجبات خاطرات است که برایتان می گویم .از آن طرف هم پسر عموهایم که راننده ماشین هستند ، بار آوردند خرمشهر و آمدند منزل ما .

بعد از ظهر که از محور برگشتم منزل ، خانمم گفت : میهمان داریم و در منزل هیچ چیزی نداریم ! گفتم : « خوش آمدند ، یه طوری می سازیم ،خدا بزرگ است. » 

خدا وکیلی آن روز ما برای خرید نان هم پول نداشتیم ، گفتم : « حالا با همان چیزهایی که داریم می سازیم . » آن شب الحمدلله مهمانداری کردیم . 

صبح رفتم از یک مغازه نسیه خرید کردم و آوردم منزل . بعد رفتم شلمچه سر کار تفحص مشغول به کار  شدم . تا بعد ازظهر چگونه گذشت را خدا عالم است . بعد از ظهر همسرم گفت که دیگر هیچ نداریم . گفتم خیلی خُب ، می روم الان بازار صفای خرمشهر یک دوستی داریم. خدا خیرش بدهد ، هر وقت ما نسیه بخواهیم چترمان را آنجا باز می کنیم . 

رفتم گفتم : « آقای ... میوه می خواهم . گفت : « آقا سید ، هر چیزی می خواهی بردار . من هم میوه گرفتم . برای مدت یک هفته زد به حسابم. 

از آقا رضا ماهی فروش هم نسیه ماهی و مرغ گرفتم و آوردم خانه . به خانمم گفتم : « زن حالا باید با این ها ساخت تا سر برج که پولش برسه ان شاءالله . 

رسید به روز بیست تیر ماه 1374 ، خدا را شاهد می گیرم شاید آن روز یکی از سنگین ترین و زجر آور ترین روزهای زندگی من بود ! آن روز ما داشتیم می رفتیم منطقه ، قرار بود روی « کانال ماهی »  کار کنیم مدام جا عوض می کردیم که هر چه سریعتر شهدا را بیاوریم . آن روز قرعه افتاد به « نهر زوجی » .

به من گفتند : میدان مین دارد ، باید پاکسازی شود . گفتم : خیلی خُب پاکسازی می کنیم . من شروع کردم میدان مین را پاکسازی کردم .رسیدیم به محل خود کانال . رفتم و از بالای کانال عقده های دلم را ریختم بیرون ! 

روی صحبت ها یم با خود شهدا بود . اعصابم از بدهی و گرفتاری مالی و .... خرد شده بود . اولین جمله ای را که گفتم این بود : « ببینید شماها که اینجا خوابیده اید ، تک تک شماها صدای منو می شنوید . این اولین جمله ام بود . بعد گفتم : از روزی که مبتلای شما شدیم تا حالا  دستمان را نگرفته اید و ... 

آن روز چهار شهید را پیدا کردیم . یکی فقط پلاک داشت که بعدا شناسایی می شد . یکی کارت شناسایی داشت به نام شهید اسدی ، دیگری شهید دادگر بود ، یکی هم مجهول بود و هیچ پلاک یا مدرکی نداشت . 

شهید سید مرتضی دادگر - شهیدی که قرض هایم را ادا کرد 

اما این شهید سید مرتضی دادگر ، ما پلاک و بعد کیف پولش را هم پیدا کردیم . از روی کارت ها یی که توی کیف داشت اسم او را هم خواندیم . پلاک را برداشتم . یکی از کارت هایی که تقریبا خوانا بود ، با کارت هویتش که باید می رفت ، فرستادیم برای ستاد . 

سه کارت در دست من بود که عکس هایش واضح و جملاتش خوانا بود . کاملا مشخص بود که نام و نام خانوادگی شهید و تصویرش چگونه است .

من اینها را برداشتم و گذاشتم توی جیب شلوارم تا بعدا تحویل دهم . کار که به اتمام رسید برگشتیم شهر . فرمانده ما گفت : « از همین جا مستقیم بروید خرمشهر ، وقتی رسیدیم خانه ، یادم امد که کیف و پلاک شهید را تحویل ندادم که ثبت شود . اتفاقاً خانمم بیرون بود . یا الله گفتم و رفتم داخل منزل . میهمان های ما در خانه بودند . 

من گفتم : می خواهم لباس هایم را کنار بگذارم که هر وقت خانمم آمد آن ها  را بشوید . بعد از نماز خانم میهمان ما گفت : « آقا سید ، ببخشید یک نفر جوان امروز آمد درب منزل و گفت این مبلغ پول را به سید برسانید . 

خانم فامیل ادامه داد : من گفتم به سید بگویم که این پول را چه کسی داده است ؟ گفت : این پول را به سید بدهکار هستم . 

حاج خانم میهمان پول را به من داد و من گفتم : « ولی تا جایی که یاد دارم من به کسی پول قرض ندادم و کسی هم از من پول قرض نگرفته ! هر چی فکر کردم تعجبم بیشتر می شد . گفتم لابد رفقا از من پول گرفته اند و فراموش کرده ام وگرنه کسی خود به خود برای کسی پول نمی فرستد ! 

پول را گرفتم گفتم : اگر خانمم آمد ، بگو سید رفته بازار . 

با پول ها آمدم درب مغازه ی میوه فروش و گفتم : « آقای امیدوار ، بدهکاری ما چقدر بود ؟ گفت آقا سید ، پسر عمویتان آمد حساب کرد . 

گفتم : « عجب پسر عموی بی معرفتی دارم ، ناسلامتی او مهمان بود .آمده بی خبر بدهی ما را حساب کرده !؟ 

به آقای امیدوار گفتم : « نکنه تعارف می کنی ؟ ایشان گفت : ما جنس را فروختیم از پول هم بدمان نمی آید .

رفتم درب مغازه آقا رضا ، گفت : پسر عمویتان آمده حساب کرده . 

رفتم مغازه مرغ و ماهی فروشی گفت : پسر عمویتان آمده حساب کرده .

من ماندم که چه شده و برگشتم خانه ...

دیدم خانمم برگشته . همسرم گفت : « یک جوانی آمده بود درب منزل سراغ شما را می گرفت ، من آن جوان را نمی شناختم . برای اولین بار او را دیدم . تا حالاتوی مسجد هم او را ندیده بودم .» 

همسرم گفت : « این جوان چهل هزار تومان آورد و گفت این طلبی است که سید از من می خواهد . »

به این جوان گفنم : « به سید بگویم چه کسی آورده ؟  گفت : خودش می داند .» 

از پسر عمویم سئوال کردم : برای چی بدهی ما را پرداخت کردی ؟ اما او بی خبر بود ! 

به همسرم گفتم : من می روم بیرون چند دقیقه ای کار دارم ، زود بر می گردم . 

یک ربع بعد برگشتم . خانمم نشسته وسط حیاط ! وسایل شهید و عکسش را مقابل خودش گذاشته و گریه می کرد .

گفتم : خانم ، باز ما وسایل شهدا رو آوردیم ، شما شروع کردید به گریه کردن . 

با عصبانیت جلو رفتم و خواستم کارت شناسایی شهید را بگیرم . گفتم چی شده !؟ 

همسر در حالی که گریه می کرد گفت : سید خیلی عجیبه ! جوانی که آمده بود جلوی منزل ما و پول آورد همین شهید بود . 

بعد تصویر کارت شناسایی شهید را نشان داد . 

گفتم زن اشتباه می کنی؟ اون دوازده سال پیش شهید شده ! 

گفت : صد سال پیش هم شهید باشه من اشتباه نمی کنم . این همان جوان است که من دیدم . 

نمی توانستم باور کنم . اما چه کسی برای من پول فرستاده !؟ آن هم در شرایطی که هیچ کس جز شهدا و خدایشان نمی دانستند من بدهکار هستم . 

حاج خانمی که مهمان من بود را صدا زدم و به او گفتم : آقایی را که درب منزل ما پول آورد اگر ببینی می شناسی ؟ 

گفت:  بله می شناسم . من عکس شهید دادگر را به ایشان نشان دادم . 

گفت : بله آقا سید ، به جده ات قسم خودش است . 

دیدم خیلی سخت است باور کردن این قضیه . گفتم حاج خانم شما اشتباه نمی کنی ؟ گفت : نه . ( چون کارت پرس شده بود سالم و عکس واضح بود . )

رفتم بیرون از خانه . کارت شناسایی دستم بود . سراغ آقای امیدوار و عکس را به ایشان نشان دادم . گفت : همین بود . رفتم مغازه آقا رضا گفت که خودش است . رفتم سراغ بعدی گفت : خودش است ...

من توی بازار نشستم . شاید تا آخر شب گریه کردم . نتوانستم بلند شوم بروم خانه . یکی از دوستانم آمد وکمک کرد و مرا به خانه آورد . آن شب در وجودم یک انقلاب عجیبی  شده بود  . نمی دانید چه حالی پیدا کردم ...

صبح زود رفتم منطقه . یکی از دوستان که خیلی کم حرف بود آن روز به من پیله کرد که آقا سید چی شده ؟ گفتم چیزی نشده . چرا امروز این همه به ما پیله کردی ؟ گفت سید دیشب سحر خواب دیدم شهید دادگر به من گفت : به سید 

سلام برسان بگو از ما خواستی ، کمکت کردیم چرا هنوز ناراحتی ؟ 

تصویر مزار و سنگ قبر شهید سید مرتضی دادگر 

پیوند ها : 

شهید ابراهیم هادی ،( انسانی متفاوت از دیگر انسان ها )

شهدا زنده اند . ویدیو - سه دقیقه  

شهیدی که .... ویدیو - یک دقیقه 

شهید سید مرتضی دادگر شهیدی که پس از شهادت در دنیای ما حضور پیدا می کند و به صورت معجزه آسا مشکل مالی دیگران را حل می کند .