شهید ابراهیم هادی - محبت پدر ,

محبت پدر 

در خانه ای کوچک و مستاجری در حوالی میدان خراسان تهران زندگی می کردیم .

اولین روزهای اردیبهشت سال 1336 بود .پدر چند روزی است که خیلی خوشحال است . خدا در اولین روز این ماه ، پسری به او عطا کرد . او دائماّ از خدا تشکر می کرد .

هر چند حالا در خانه سه پسر و یک دختر هستیم ، ولی پدر برای این پسر تازه متولد شده خیلی ذوق می کند . 

البته حق هم دارد .پسر خیلی بانمکی است . اسم بچه را هم انتخاب کرد : « ابراهیم » 

پدرمان نام پیامبری را بر او نهاد که مظهر صبر و قهرمان توکل و توحید بود . و این اسم واقعاّ برازنده او بود .

بستگان و دوستان هر وقت او را می دیدند با تعجب می گفتند : حسین آقا ، تو سه فرزند دیگه هم داری ، چرا این قدر خوشحالی می کنی ؟!

پدر با آرامش  خاصی جواب می داد : این پسر حالت عجیبی دارد ! من مطمئن هستم که ابراهیم من ، بنده خوب خدا می شود ، این پسر نام مرا هم زنده می کند ! 

راست می گفت . محبت پدرمان به ابراهیم ، محبت عجیبی بود . 

هر چند بعد از او ، خدا یک پسر و یک دختر دیگر به خانواده ما عطا کرد ، اما از محبت پدرم به ابراهیم چیزی کم نشد .

ابراهیم دوران دبستان را به مدرسه طالقانی و در خیابان زیبا رفت . اخلاق خاصی داشت . توی همان دوران دبستان نمازش ترک نشد . 

یک بار هم در همان سال های دبستان به دوستش گفته بود : بابای من آدم خیلی خوبیه . تا حالا چند بار امام زمان علیه السلام را توی خواب دیده .

وقتی هم که خیلی آرزوی زیارت کربلا داشته ، حضرت عباس علیه السلام را در خواب دیده که به دیدنش آمده و با او حرف زده . 

زمانی هم که سال اخر دبستان بود به دوستانش گفته بود : پدرم می گه ، آقای خمینی که شاه ، چند ساله تبعیدش کرده آدم خیلی خوبیه . 

حتی بابام می گه : همه باید  به دستورات اون آقا عمل کنند .چون مثل دستورات امام زمان ( عج ) می مونه .

دوستانش هم گفته بودند : ابراهیم دیگه این حرف ها رو نزن . آقای ناظم بفهمه اخراجت می کنه . 

شاید برای دوستان ابراهیم شنیدن این حرف ها عجیب بود . ولی او به حرف های پدر خیلی اعتقاد داشت .

 برگرفته از کتاب « سلام بر ابراهیم 1 » 

انتشارات : «شهید ابراهیم هادی » 

لینک ها : 

           مهربانی سردار شهید حاج قاسم سلیمانی با کودکان