شهید ابراهیم هادی - معلم نمونه ,

معلم نمونه 

راوی : عباس هادی 

ابراهیم می گفت : اگر قرار است انقلاب پایدار بماند و نسل های آینده هم انقلابی باشند ، باید در مدارس فعالیت کنیم ، چرا که آینده مملکت به کسانی سپرده می شود که  شرایط دوران طاغوت را درک نکرده اند ! وقتی می دید اشخاصی که اصلاً انقلابی نیستند ، به عنوان معلم به مدرسه می روند خیلی ناراحت می شد . 

می گفت : بهترین و زبده ترین نیروهای انقلاب باید در مدارس و خصوصاً دبیرستان ها باشند ! برای همین کاری کم دردسر را رها کرد و به سراغ کاری پردردسر رفت ، با حقوقی کمتر ! اما به تنها چیزی که فکر نمی کرد مادیات بود . می گفت : روزی را خدا می رساند . برکت پول مهم است . کاری هم که برای خدا باشد ، برکت دارد . 

به هر حال برای  تدریس در دو مدرسه مشغول به کار شد . دبیر ورزش دبیرستان ابوریحان ( منطقه 14 ) و معلم عربی در یکی از مدارس راهنمائی محروم تهران .

تدریس عربی ابراهیم زیاد طولانی نشد . از اواسط همان سال دیگر به مدرسه راهنمائی نرفت ! حتی نمی گفت که چرا به آ ن مدرسه نمی رود !

یک روز مدیر مدرسه راهنمائی پیش من آمد . با من صحبت کرد و گفت : تو رو خدا ، شما که برادر آقای هادی هستید با ایشان صحبت کنید که برگردد مدرسه ! گفتم مگه چی شده ؟! 

کمی مکث کرد و گفت : حقیقتش ، آقا ابراهیم از جیب خودش پول می داد به یکی از دانش آموزان تا هر روز زنگ اول برای کلاس نان و پنیر بگیرد !

آقای هادی نظرش این بود که این ها بچه های منطقه محروم هستند . اکثراً سر کلاس گرسنه هستند . بچه گرسنه هم درس یاد نمی گیرد . 

مدیر مدرسه ادامه داد : من با آقای هادی برخورد کردم . گفتم : نظم مدرسه ما را به هم ریختی ، در صورتی که هیچ مشکلی برای نظم مدرسه پیش نیامده بود . بعد هم سر ایشان داد زدم و گفتم : دیگه حق نداری این جا از این کارها انجام دهی . 

آقای هادی از پیش ما رفت . بقیه ساعت هایش را در مدرسه دیگری پر کرد . حالا همه بچه ها و اولیاء از من خواستند که ایشان را برگردانم . 

همه از اخلاق و تدریس ایشان تعریف می کنند . ایشان در همین مدت کم ، برای بسیاری  از دانش آموزان بی بضاعت و یتیم مدرسه ، وسائل تهیه کرده بود که حتی من هم خبر نداشتم . 

با ابراهیم صحبت کردم . حرف های مدیر مدرسه را به او گفتم . اما فایده ای نداشت . وقتش را جای دیگری پر کرده بود. 

ابراهیم در دبیرستان ابوریحان ، نه تنها معلم ورزش ، بلکه معلمی برای اخلاق و رفتار بچه ها بود .

دانش آمزان هم که از پهلوانی و قهرمانی معلم خودشان شنیده بودند شیفته او بودند . 

در آن زمان که اکثراً بچه های انقلابی به ظاهرشان اهمیت نمی دادند ابراهیم با ظاهری آراسته و کت و شلوار به مدرسه می آمد . 

چهره زیبا و نورانی ، کلامی گیرا ورفتاری صحیح ، از او معلمی کامل ساخته بود .

بسیار قوی بود ، به موقع می خندید . به موقع جَذَبه داشت .

 زنگ های تفریح را به حیاط مدرسه می آمد . 

اکثر بچه ها در کنار آقای هادی جمع می شدند . اولین نفر به مدرسه می آمد و آخرین نفر خارج می شد و همیشه در اطرافش پر از دانش آموز بود . 

در آن زمان که جریانات سیاسی فعال شده بودند ، ابراهیم بهترین محل را برای خدمت به انقلاب انتخاب کرد . 

فراموش نمی کنم ، تعدادی از بچه ها تحت تاثیر گروه های سیاسی قرار گرفته بودند . یک شب آن ها را به مسجد دعوت کرد . 

با حضور چند تن از دوستان انقلابی و مسلط به مسائل ، جلسه پرسش و پاسخ راه انداخت . آن شب همه سؤالات بچه ها جواب داده شد . وقتی جلسه آن شب به پایان رسید ساعت  دو نیمه شب بود ! 

سال تحصیلی 58-59 آقای هادی به عنوان دبیر نمونه انتخاب شد . هر چند که سال اول و آخر تدریس او بود . 

اول مهر59  حکم  استخدامی ابراهیم برای منطقه 12 آموزش و پرورش تهران صادر شد ، اما به خاطر شرایط جنگ دیگر نتوانست سر کلاس برود . 

در آن سال مشغولیت های ابراهیم بسیار زیاد بود ؛ تدریس در مدرسه ، فعالیت در کمیته ، ورزش باستانی و کشتی ، مسجد و مداحی در هیئت و حضور در بسیاری از برنامه های انقلابی و .. که برای انجام هر کدام از آن ها به چند نفر احتیاج است . 

برگرفته از کتاب « سلام بر ابراهیم  1» 

انتشارات « شهید ابراهیم هادی » 

پیوند ها : 

              1-  شهید ابراهیم هادی -   چرا ابراهیم هادی 

             2-  شهید ابراهیم هادی-     محبت پدر 

             3- برخورد شهید ابراهیم هادی و دزد موتور